Έζησαν τον 4ο αιώνα μ.Χ.
Πραγματικοί επαναστάτες ήταν οι Τρεις Ιεράρχες, αφού τόσο η διδασκαλία τους όσο και τα έργα τους έφεραν τα πάνω κάτω στις σκληρές και υποκριτικές κοινωνίες της εποχής τους. Στηρίζουν τους φτωχούς, τους κυνηγημένους και τους απροστάτευτους. Οι Βασίλειος και ο Χρυσόστομος είναι οι εμπνευστές ενός δημόσιου συστήματος υγείας. Θεωρούν ότι η κοινοκτημοσύνη είναι η λύση του κοινωνικού προβλήματος. Ο Χρυσόστομος μάλιστα επέμενε να κτίσει το λεπροκομείο στην πλουσιότερη συνοικία της Πόλης -και όχι να το εξορίσει σε καμία Σπιναλόγκα- εκεί που ζούσαν μεγάλοι γαιοκτήμονες. Ζητούσε την απαλλαγή των φτωχών από τη φορολογία, ενώ υπερασπίζεται τα συμφέροντα των εργαζομένων στα ορυχεία. Υποστηρίζει όποιον αδικείται από τους πολιτικούς.
«Οι κοινωνικές ανισότητες δεν είναι θέλημα Θεού», λέει ο Γρηγόριος. «O Θεός δημιούργησε τον άνθρωπο ελεύθερο… οι πιο θρασείς με τη βοήθεια του πολιτικού νόμου, που τον έκαναν όργανο καταπίεσης, επιβλήθηκαν στους πιο αδύνατους και έτσι οι άνθρωποι χωρίστηκαν σε πλούσιους και φτωχούς, ελεύθερους και δούλους».
Και ο Μέγας Βασίλειος λέει: «συνήθως χαρακτηρίζονται κλέφτες αυτοί που κλέβουν πορτοφόλια από τα λουτρά. Δεν είναι όμως αυτοί οι πραγματικοί κλέφτες… αλλά κάποιοι…που αποτελούν τις πολιτικές αρχές πόλεων και εθνών, άλλα αφαιρούν κρυφά, άλλα παίρνουν φανερά με τη βία».
Για τους Τρεις Ιεράρχες η μανία του πλούτου και τα συμφέροντα των ισχυρών ευθύνονται για την κατάντια των κοινωνιών, για την πείνα, την εγκατάλειψη, τους πολέμους. «Οι πόλεμοι» γράφει ο Χρυσόστομος «γίνονται από τον έρωτα για τα χρήματα», ενώ ο Βασίλειος διερωτάται «έως πότε θα κυβερνά ο πλούτος που είναι η αιτία του πολέμου; Οι εξοπλισμοί γίνονται για την απόκτηση του πλούτου». Και ο Γρηγόριος ο Θεολόγος λέει: «Μητέρα των πολέμων είναι η πλεονεξία, οι πόλεμοι με τη σειρά τους γεννούν την υψηλή φορολογία, που είναι η καταδίκη των πολιτών».
Κ.Ν.Κ
